وعده مان داده بودند: مردی از فرزندان ما از قم برخواهد خواست.

ما تو را آن مرد یافتیم، بر تو دل بستیم و همراهیت را، اطاعتت را فضل خدا بر خود دانستیم.

مگر نگفتی از ما راضی هستی؟ چه شد که خدا فریادهامان را نشنیده گرفت، آنگاه که با تمام دل دعا کردیم:

خدایا!خدایا!تا انقلاب مهدی، خمینی را نگه دار.

آیا این تکرار تاریخ نیست؟آیا این امتحانی دوباره نیست تا خوب و بدمان جدا شوند؟

مگر نه اینکه ظهور نزدیک است و باید خالص ها مشخص شوند؟

روح خدا! ای پدر مهربان! تو را قسم بر امامی که همواره مطیع محضش بودی، تو را قسم به مادرت که بی شک کنون در محضرش هستی در این فتنه های آخر الزمان برای ما دعا کن:

تا دلهامان نلرزد، تا حرص دنیا چشمانمان را نبندد، تا آن گذشته ی تلخ و آثارش بر ما تکرار نشود، تا ما چون آن مردم جانشین معشوقمان را در مظلومیت رها نکنیم، تا در محضر اماممان سرافکنده از خیانت نباشیم.