فرموده اند وقتی می آیید که زمین از جور و ستم پر شده باشد.
می دانم از آن زمان که مولایمان علی (ع) خانه نشین شد، زمین به تعداد تمام انسان هایی که از حقیقت دین محروم شدند و مظلوم واقع شدند، پراز ظلم شد به تعداد تمام انسان ها.
دیگر چه حاجت است از آن سیلی بگویم! از آن پهلوی شکسته! از آن غنچه ای که نشکفته پرپر شد! و از آن مقبره ای که ناپیداست.
دیگر چه حاجت است از تنها ماندن آن رشیدترین سردار بگویم! و از آن تابوتی که نور می برد و تیرباران شد.
دیگر چه بگویم از کربلا! آه کربلا! آه کربلا!
زمین خیلی وقت است از جورو ستم پرشده، بیش از ظرفیتش! ما نمی فهمیم، ما نمی بینیم، ما هنوز باور نکرده ایم،ما هنوز تحمل می کنیم، ما هنوز به تنگ نیامده ایم، ما هنوزمنتظر نیستیم.
فرموده اند وقتی می آیید که 313 یار واقعی داشته باشید.
می دانم آن 313 نفر از آسمان نمی آیند، زمینی اند، انسان هایی از بین ما، می دانم که ما هم مثلا شیعه ی شماییم، می دانم که تعدادمان خیلی بیش تر از 313 تاست، می دانم نمی آیید چون زمین و زمان طاقت دیدن یک کربلای دیگر را ندارند.
می دانم تقصیر ماست که نمی آیید.
آه از این دل و چشمی که صادق نیست، عاشق نیست، لایق نیست.
آه ازین شب و روزی که بی شما بر ما می گذرد.
آه ازین احوالات ما که بدترین حال است.
بر سر سفره ی هفت سین خواهیم نشست، بازهم همه چیز ما را به یاد شما می اندازد، که فرموده اند: نوروز، روزی است که قائم ما اهل بیت در آن ظهور کند. و به راستی این عیدها که تا شما نیایید عید نیست.
اما ما خسته از دل و چشم نالایق و شب و روز و احوالاتمان بی شما، باز هم آن ارحم الراحمین را می خوانیم تا به حالمان رحم آورد، تا دگرگون کند دل و چشمهایمان را، تا تدبیر فرماید شب و روزمان را، تا متحول نماید احوالمان را، تا برساند ظهور را، بهترین حال را. باز هم او را می خوانیم:
یامقلب القلوب والابصاریامدبراللیل والنهاریامحول الحول والاحوال،
حول حالنا الی احسن الحال.
دوستان منتظر سلام
چیزی به تحویل سال باقی نمانده است و ما آرزوی بزرگی داریم.نکنه کدورتی گوشه ای از دلهای پاک شما را تیره کرده باشد و این تیرگی مانع بالا رفتن دعاها و استجابت آنها شود.هیچ دلیلی برای دلگیر شدن و دلگیر ماندن، بزرگتر از آرزوی شما منتظران آقا نیست.ای کاش خودمان دلهامان را بیش از آنچه هست،تیره نکنیم. شاید دلهامان صادق شد،عاشق شد،لایق شد. شاید دعایمان به آسمان رسید، شاید مستجاب شد.
به امید احسن الحال به امید ظهور.
می دانم: مثل مولایم علی(ع) خار در چشم و استخوان در گلو صبر می کنید.
از اینکه زمین همه ی ما را - ما مثلا شیعه هایتان را که غرق در غفلت و گناه عهدمان را شکسته ایم و سرگرم بازیچه ها ظهورتان را به تاخیر می اندازیم - به یکباره در خود فرو نمی برد، دانسته ام:
که شکایت از ما به خدا نمی برید.
از اینکه هنوز باران می بارد ، هنوز بهار می شود ، هنوز دلمان هوایتان را می کند و از اینکه هنوز-با وجود هر آنچه می دانید- شبیه انسانیم، دانسته ام:
که همیشه در قنوت هایتان، پس از سلام نمازتان و در هرحال بادل شکسته تان دعایمان می کنید.
تنها دل شکسته ای که برای کسانیکه دلش را شکسته اند دعا می کند!صاحب زمان من!آقای من!امام من! به فدای دل پر دردتان، تنها نمی دانم:
ناله هایتان را از ما در کدامین چاه فریاد می کنید؟؟؟
دوستان منتظر سلام
برای دست خالی نبودن یک پشنهاد!تا لحظه ی ظهور دعای فرج رو همیشه به خصوص در قنوت هامون فراموش نکنیم و البته این قطعا یک شروع خواهد بود.
به امید دیدار آقا و خدا کنه دیگه جزء تمدید کنندگان غیبتشون نباشیم.
ای بزرگترین و بهترین منتظر آقا بر تو سلام
همیشه مرا به یاد امام زمانم می اندازید. هرگاه صحنه ی عظیم کربلا را در حد ظرفیت خود به ذهن می آورم،
بلافاصله آن قیام وعده داده شده به خاطرم می آید و آن گاه سوالی تمام فکرم را به خود مشغول می کند: در آن صحنه ی عظیم که البته روی خواهد داد من در کدامین گروه قرار خواهم داشت؟آیا حسینی خواهم بود؟یا یزیدی؟یا چون آن بیچارگانی که یک عمر فکر می کردند،حسینی اند اما در لحظه ی عمل امامشان را تنها گذاشتند می شوم و فرار خواهم کرد؟یا چون آنان که خود را به کری زدند...
خدایا به فریادم برس! من در کدامین گروه خواهم بود؟
به بزرگیت قسم که می دانم جز گروه اول ، بقیه در آتش حسرت خواهند سوخت.می دانم که امروز با دستان خودم سرنوشت فردایم را رقم خواهم زد. می دانم اگر امروز منتظرش نباشم فردا یاورش نخواهم بود. می دانم اگر امروز تنها یک اسم زیبا باشم،فردا تضمینی وجود نخواهد داشت که زیبا عمل کنم وبه قول آن بزرگمرد اگر امروز زینبی نباشم، فردا حسینی نخواهم شد.
دوستان منتظرم که بر آن بزرگترین منتظر اقتدا کرده اید سلام
در این ایام بزرگ و عزیزکه آگاهانه و عاشقانه عزادارید،برای این دوستدار کوچکتون هم دعا کنید.
به امید ظهور آقا و اینکه در آن لحظه فقط و فقط در گروه یاورانش باشیم.